Tijdens de Dice -top in Las Vegas bespraken de Naughty Dog's Neil Druckmann en Sony Santa Monica's Cory Barlog het doordringende thema van twijfel in game -ontwikkeling. Hun uurlange gesprek had betrekking op persoonlijke onzekerheden, creatieve processen en de uitdagingen van vervolg.
Een vraag over karakterontwikkeling in meerdere games leidde tot een verrassende reactie van Druckmann: hij is niet van plan vervolg. Hij richt zich intens op het huidige project en behandelt elke game als een zelfstandige entiteit. Terwijl incidentele vervolgideeën naar voren komen, geeft hij prioriteit aan het opnemen ervan in het huidige spel in plaats van ze op te slaan voor toekomstige afleveringen. Hij legde zijn aanpak uit met behulp van The Last of Us Part II als een voorbeeld en benadrukte zijn "wat als dit de enige is?" mentaliteit. Hij heeft geen ideeën op voorraad; Als een idee overtuigend is, is het onmiddellijk geïntegreerd.
Deze filosofie strekt zich uit tot zijn werk, behalve de Last of Us tv-programma, die een vooraf bepaalde multi-seizoensstructuur heeft. Voor vervolgjes onderzoekt hij retrospectief onopgeloste elementen en karakterbogen, waarbij hij beslist of verdere ontwikkeling levensvatbaar is. Zo niet, dan maakt hij zelfs grapjes over het simpelweg doden van personages. Hij noemt de Uncharted -serie als een voorbeeld en legt uit hoe het verhaal en de richting van elk vervolg organisch uit de vorige game naar voren kwamen, om te zorgen voor originaliteit en herhaling te voorkomen. Als er geen nieuwe richting kan worden gevonden, is het een teken om te overwegen of het personage of het spelconcept de juiste pasvorm is.
Barlog, omgekeerd, gebruikt een zeer nauwgezette, langetermijnplanningsaanpak, die huidige projecten verbindt met ideeën die jaren eerder zijn opgevat. Hij vergeleek zijn methode met een complex, onderling verbonden web, maar erkende de inherente stress en het potentieel voor verstoring door het verplaatsen van teams, perspectieven en evoluerende smaken. Hij gaf toe dat deze aanpak ongelooflijk veeleisend en potentieel ongezond is.
Druckmann contrasteerde dit en verklaarde dat hij het vertrouwen mist om zo ver vooruit te plannen, en er de voorkeur aan om zich te concentreren op onmiddellijke taken. Hij benadrukte zijn passie voor game -ontwikkeling, in navolging van het sentiment van Pedro Pascal dat het maken van kunst de drijvende kracht achter zijn werk is. Ondanks de enorme stress en negativiteit die de industrie kan begeleiden, weegt de vreugde van het maken van games en samenwerking op tegen de uitdagingen.
Druckmann vroeg vervolgens Barlog over het punt waarop de meedogenloze drang om te creëren buitensporig wordt, verwijzend naar het recente pensionering van Ted Price. De openhartige reactie van Barlog onthulde het eindeloze karakter van deze creatieve dwang. Het bereiken van een mijlpaal, zoals het voltooien van een spel, brengt geen tevredenheid; In plaats daarvan onthult het slechts een nieuwe, zelfs grotere berg om te klimmen. Hij gaf toe dat dit zelfgestuurde achtervolging zowel een zegen als een vloek is, die vaak advies negeert om te vertragen of pauzes te nemen.
Druckmann deelde een soortgelijk sentiment, maar met een meer afgemeten toon, met het advies van Jason Rubin over het verlaten van de ruimte voor anderen om te groeien. Hij vermindert geleidelijk zijn dagelijkse betrokkenheid, creëert kansen voor anderen om leiderschapsrollen op zich te nemen en het creatieve proces te omarmen. Deze uiteindelijke terugtrekking zal volgens hem ruimte creëren voor de volgende generatie makers. Barlog's humoristische reactie hierop was een simpele, "heel overtuigend. Ik ga met pensioen."
